Zaterdag 11 februari
Dit weekend kreeg in een reactie van een vader waarvan ik de overleden zoon had gefotografeerd voor de stichting Make a Memory.
Een kort stukje uit zijn mail:
We moesten heel veel beslissingen nemen in korte tijd. Het medisch personeel kwam met het idee van “make a memory”. Dat kenden we niet en natuurlijk stond ons hoofd daar al helemaal niet naar. Toch achteraf erg blij dat we hier op gewezen zijn. We hebben de foto’s en USB stick ontvangen. En konden die pas na enkele dagen openen (emoties/spanning). Zoals verwacht komt er dan ook wel e.e.a. aan emoties/tranen vrij. Wat een geweldige foto’s al kan je dat eigenlijk niet zeggen van een gestorven kindje. We zijn je dan ook zeer zeer erkentelijk. Wat doe je geweldig sympathiek werk en knap dat je dat ook kan. Ik bedoel het is immens verdrietig, zeker een gestorven kindje om daar zo op af te moeten stappen. Vast ook heel moeilijk maar zal ergens ook veel voldoening geven omdat je dat uit liefde voor de ouders doet. Heel heel heel heel veel dank.
Ik vind het bijzonder om dit te ontvangen. Dankbaarheid na een groot verlies. Fijn om te horen dat ze de foto’s waarderen. Daar doe je het toch voor inderdaad, uit liefde voor het overleden kindje en de ouders.
