Gisteren weer in het hospice geweest. Altijd bijzonder. Ik mocht een aantal professionals en vrijwilligers op portret vastleggen, bijzonder. Er was veel ruimte bij de mensen en dat was prettig.
Ik liep ook binnen bij een vrouwelijke patiënt en vroeg haar of ik een portret mocht maken. Nee, zei ze, waarvoor? Ze zei dat ze 52 jaar getrouwd was geweest en dat ze niet opnieuw verkering wilde. Toen ik haar vroeg of ik haar kon verleiden gaf ze aan dat ik een andere keer langs moest komen. Misschien had ze dan wel ruimte. Ik zei graag. Mooi!
